Istnieje wiele metod replikacji i skalowania baz danych PostgreSQL aby wykorzystywał wiele maszyn. Poniżej zaprezentuje niektóre z dostępnych rozwiązań. Trzeba podkreślić, że nie ma jednego uniwersalnego/najlepszego rozwiązania replikacji i/lub skalowania baz danych PostgreSQL (tak jak PostgrSQL nie jest uniwersalnym/najlepszym rozwiązaniem we wszystkich zastosowaniach, a jedynie w ich pewnym <<aczkolwiek dość szerokim>> podzbiorze.)
Przestrzenie tabel (ang tablespaces) PostgreSQL pozwalają na zdefiniowanie położenia w systemie plików, w którym przechowywane będą pliki reprezentujące obiekty bazy danych. Po utworzeniu przestrzeni tabel można odwoływać się do niej po nazwie podczas tworzenia obiektów bazy.
Jest to użyteczne jeśli kończy się miejsce na dysku/volumenie na którym klaster PostgreSQL został zainicjalizowany i nie można go rozszerzyc, wtedy przestrzeń tabel można utworzyć na osobnym dysku, w dodatku bez zatrzymywania PostgreSQL.
Ponadto, przestrzenie tabel umożliwiają na wykorzystanie wiedzy o wykorzystaniu struktury obiektów bazy do optymalizacji wydajności, np. poprzez umieszczenie mocno wykorzystywanych indeksów na bardzo wydajnych dyskach, np. SDD.
Kilka notatek związanych z PostgreSQL – sprawdzanie rozmiarów baz, tabel, index’ów i przenoszenie i backup baz z kompresją w locie.